Kręgosłup składa się z następujących części:

• szyjnej, zbudowanej z 7 kręgów. Pierwszy krąg szyjny, zwany szczytowym, wraz z drugim, zwanym obrotowym, tworzą staw szczytowo-obrotowy, umożliwiający wykonywanie ruchów obrotowych głowy,
• piersiowej, składającej się z 18 lub 19 kręgów. Kręgi te mają dołki żebrowe z powierzchniami stawowymi, którymi łączą się z żebrami. Pierwsza sześć kręgów, ściślej biorąc - ich wyrostki kolczyste, stanowią rusztowanie kostne kłębu,
• lędźwiowej, składającej się z 5 lub 6 kręgów stanowiących sklepienie jamy brzusznej,
• krzyżowej, czyli tzw. kości krzyżowej powstałej przez zrośnięcie się 5 lub 6 kręgów krzyżowych,
• ogonowej, składającej się z 15 albo 20 małych, słabo rozwiniętych kręgów.

Obserwując zarys grzbietu konia można zauważyć dwa uwypuklenia: większe w okolicy kłębu i mniejsze w okolicy krzyżowej. Te nierówności są spowodowane większą wysokością wyrostków kolczystych kręgów. Między tymi wypukłościami tworzy się łagodna, wklęsła płaszczyzna, która umożliwia wygodną jazdę wierzchem lub też juczenie konia bagażami. Linia grzbietu nie biegnie tak samo jak linia kręgosłupa, która ma następujące krzywizny:

• krzywiznę szyjną i szyjno-piersiową, dzięki nim koń może znacznie skracać i wydłużać szyję, np. podczas jedzenia, szybkiego biegu, skoku, zmniejszając w ten sposób siłę wstrząsu dochodzącego do czaszki,
• krzywiznę piersiowo-lędźwiowo-krzyżową, czyli główną - największą i najważniejszą. Odcinek ten jest sprężystym łukiem, który utrzymuje masę mięśni oraz trzewi jamy klatki piersiowej i jamy brzusznej,
• krzywiznę ogonową przednią i tylną, które nie mają większego znaczenia.